KAMIENICA JAKUBA
MARASZEWSKIEGO „POD SAMSONEM”
Kamienica została wybudowana dla
prezydenta Starej Warszawy. Wcześniej w tym miejscu znajdowała się jedna,
trzyosiowa kamienica oraz drewniany dom. Prawie cała spłonęła w 1944r., ale
odbudowano ją w 1951r. pod kierunkiem Piotra Bohdziewicza. Przy odbudowie
wykorzystano fragmenty ocalałe wystroju.
Kamienica posiada sześć osi.
Najwyższa kondygnacja przyozdobiona została attyką w formie ślepego, ozdobnego tralkowania.
Na szczycie attyki znajdują się pękate wazy umieszczone na cokołach. Fasadę
zdobi siedem pilastrów z kapitelem koryncko – jońskim. Ślepe tralkowanie
znajduje się również na pierwszej kondygnacji. Nad oknami balkonowymi (z kutymi
kratami w formie litery „M”), znajdują się łukowate naczółki. Nad nimi górują
maszkarony stylizowane na przerysowaną głowę polskiego sarmaty. Od głów zwisają
ozdobne girlandy. W czterech płaskorzeźbach widoczne są chusty z motywami liści
oraz róży. Wcześniej wspomniane balkony wsparte zostały na kroksztynach z
ozdobnym motywem kwiatu, zaś pomiędzy nimi, na supraportach umieszczono dwie
sceny z życia Samsona.
Stojąc frotem do kamienicy lewa przedstawia Samsona,
który rozdziera lwią paszczę, prawa zaś Dalilę, która obcina włosy Samsonowi,
który jest pogrążony we śnie. Obok drzwi znajdują się filary z ornamentem w
formie plecionki.
Warto wspomnieć tutaj historię samego Samsona, który jest
postacią biblijną. Wódz izrealski, posiadający nadludzką siłę, zawartą w jego
długich włosach. Dalila po odkryciu jego tajemnicy, postanowiła go zdradzić.
Samsona ostrzyżono i pojmano. Bohater zmarł pod gruzami świątyni Dagona.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz