Kamienicę tę zaprojektował nieznany nam architekt z przeznaczeniem dla Izraela Galberga oraz jego dwóch synów: Abrahama i Ospina. Ostatnim jej właścicielem był Arnold vel Aria Szpinak, który zakupił dom w 1920.
Zdobienia tej kamienicy są bardzo bogate, chociaż przed wojną elewacja posiadała ich znacznie więcej. Występują tu pilastry zamknięte od góry kwietnymi wieńcami lub innymi motywami o tematyce florystycznej. Wszystko to podkreśla piękny, secesyjny styl kamienicy.
Po wejściu w jej bramę od razu można zauważyć, że jest ona zabytkowa. Obecne kolory, połączenie zielonego i czerwonego, jest wynikiem niezbyt udanej fantazji mieszkańców.
Wewnątrz znajduje się bardzo szeroka klatka schodowa, której centralną część zajmują spiralne schody. Ich konstrukcję wykonano z żeliwa, wyginając poszczególne pręty w łodygi kwiatów.
W prześwitach poszczególnych stopni widać zarówno wydrążone płatki kwiatów jak i wypukłe. Warto również zwrócić uwagę na posadzkę, która wyłożona jest w czarno-białą szachownicę.
Na parterze można obejrzeć oryginalne drzwi z secesyjnymi motywami.
Kamienica posiadała znacznie więcej oryginalnych ornamentów oraz autentycznych podłóg, jednak większość została usunięta podczas remontu generalnego w 1972r. Niemniej jednak obiekt nadal pozostaje niezwykle interesujący i warto go odwiedzić.
Źródło:
Stopa M., Brykczyński J., Ostańce – kamienice warszawskie i ich mieszkańcy, DSH, Warszawa 2010
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz